Kontrolowane wzruszenia

Na ekranie film, a scena wyszarpuje łzy
W głośnikach melodia gra
Tak słodka, tak gorzka
Nie można sięgnąć dna emocji

Dłoń drga
Jednak nie
W bezruchu pozostaje
A oczy wciąż suche
Na ustach uśmiech
Wyparcie, wyparcie
Wciąż zdrowe?

Stabilnie w braku równowagi
Na ekranie smutek żal
A Ty wciąż bez łez
Raz na zawsze wyrzucić je
O to prosisz

Słabość jednak nie nadchodzi
Gniewny lub radosny
Taki być możesz
Choć w duszy czasem kulisz się i płaczesz

Inni widzą drgające iskierki w oczach
Ale Ty idziesz na przód
Z zimnymi, poranionymi stopami
Sinymi ustami
Chociaż umalowanymi
Podążasz przed siebie

Dobrze jest mieć dłonie, które można trzymać


~Iris
(z szczególną dedykacją dla kilku osób)

Dodaj komentarz

Blog na WordPress.com. Autor motywu: Anders Noren.

Do góry ↑

Zaprojektuj witrynę taką jak ta za pomocą WordPress.com
Rozpocznij